Vergevingsoefeningen staan centraal binnen de Cursus. Mijn ikje is hier maar wat blij mee. Eindelijk iets wat ik kan doen. Werk aan de winkel en de handen even flink uit de mouwen steken. Snel op zoek naar vervelende mensen die ik vervolgens mijn vergeving kan aanbieden. Het voelt niet echt comfortabel om eens eerlijk te kijken naar mijn motieven hierbij. Diep weggestopt in mijn denkgeest bestaat het verlangen om zelf beter te worden van mijn vergevingsoefeningen. Er sluimert een gevoel van speciaalheid en superioriteit. Mild glimlachend knik ik vriendelijk naar personen die me irriteren. Ik mag vooral niet toegeven aan die irritatie en moet voorkomen dat ik van mijn heilige voetstuk val als ik een keer niet zo liefdevol reageer.

Als ik op deze manier mijn vergevingsoefeningen denk te moeten doen dan voelt het onvrij en gespannen. Ik probeer iets op te houden om zodoende iets te bereiken. Ik bedoel het zo goed maar het werkt niet. Mijn zwoegende pogingen om liefdevoller te doen dan ik me voel resulteren in kramp en frustratie als het in mijn ogen niet lukt en trots als ik meen dat ik het goed gedaan heb.

Wat dan? We kunnen oog krijgen voor het opzwellen van ons ego als we zelf druk bezig zijn met vergeven. We hoeven dit niet als waarheid aan te nemen maar kunnen het ervaren door heel goed op te letten. Door stil te zijn. En als je dit dan ziet springt gewoonlijk het ego er boven op. ‘Arrogante sukkel, dit wordt dus nooit iets met jou!’. Dit zou inderdaad kloppen, ware het niet…. Ware het niet dat we het vergeven juist niet vanuit ons kleine ikje hoeven te doen! Prijs de Heer, prijs de Liefde; er is hulp die mijn ikje overstijgt. Luister en verheug je in werkboekles 126:

‘Al wat ik geef is aan mijzelf gegeven. De Hulp die ik nodig heb om te leren dat dit waar is vergezelt mij nu. En in Hem zal ik mijn vertrouwen stellen’

Hulp met een hoofdletter H. Prijs de Heer dat we mogen zien hoe ons ego opzwelt bij onze eigen dappere pogingen zodat we het roer uit handen mogen geven. ‘Heer, ik merk dat ik me alleen maar meer afgescheiden voel als ik anderen, die ik minder dan mezelf acht, probeer te vergeven. Leer me zien wat dit oordeel met me doet zodat ik mijn handen ervan aftrek zoals ik automatisch doe in deze wereld als ik ze ergens aan dreig te branden. Heer dank voor Uw liefde die altijd ons te Hulp schiet. Ik geef me over aan U Heer, dank U wel!’