In mijn laatste blog schreef ik over Bernardo Kastrup. Deze self-made filosoof heeft een ongelofelijk overzicht van de filosofie en de bevindingen van de recente (kwantum-)natuurwetenschappen. Hieronder geef ik een vertaling van een citaat uit één van zijn boeken. Ik heb het snel vertaald met DeepL dus hang me niet op aan precieze bewoordingen maar verbaas je, als je wilt, met mij over de treffende overeenkomst met de metafysica van ECIW. Mindblowing!

|”Ondanks zijn ongrijpbaarheid moet het hele bestaan passen binnen het huidige moment, want het heden is alles wat er is. Zelfs het verleden en de toekomst, als mythen ervaren in het heden, bestaan daarin. Uit het quasi-niets van het nu komt dus op de een of andere manier alles voort. Het huidige moment is het kosmische ei dat in veel religieuze mythen wordt beschreven. Het is een singulariteit die al het bestaan vorm geeft. Het bezaait onze geest met vluchtige consensusbeelden die we vervolgens opblazen tot de omvangrijke bulk van geprojecteerd verleden en toekomst. Deze projecties zijn als een cognitieve ‘oerknal’ die zich in onze geest ontvouwt. Ze rekken de ongrijpbaarheid van de singulariteit uit tot de substantie van gebeurtenissen in de tijd. Maar in tegenstelling tot de theoretische oerknal van de huidige fysica is de cognitieve oerknal geen geïsoleerde gebeurtenis in een ver verleden. Het gebeurt nu, nu, nu. Het gebeurt alleen nu. Het bestaan lijkt alleen substantieel door onze intellectuele inferenties, aannames, confabulaties en verwachtingen. Wat zich nu werkelijk voor onze ogen afspeelt is ongelooflijk ongrijpbaar. Het geheel van onze ervaringen – het grootste deel van het leven zelf – wordt gegenereerd door onze eigen interne mythevorming. We creëren substantie en continuïteit uit pure ongrijpbaarheid. We veranderen schijnbare leegte in de vastheid van het bestaan door een truc van cognitief bedrog waarbij we zowel tovenaar als publiek spelen. In werkelijkheid gebeurt er nooit echt iets, want de reikwijdte van het heden is niet breed genoeg om elke gebeurtenis objectief te laten verlopen. Dat we het leven zien als een reeks substantiële gebeurtenissen die aan een historische tijdlijn hangen, is een fantastische cognitieve hallucinatie. De laatste woorden van Roger Ebert, verlicht door de helderheid die alleen de snel naderende dood kan brengen, lijken het meest passend te beschrijven:” Dit is een enorme hoax. “En wie denk je dat de bedrieger is? (Kastrup 2016a: 102-104)”