De cursus in wonderen vertegenwoordigt een visie die haaks staat op wat wij “normaal” vinden. Vooral de werkboeklessen confronteren ons met deze radicaliteit.

Les 1: Niets wat ik zie betekent iets.
Les 2: Ik heb alles de betekenis gegeven die het voor me heeft.
Les 3: Ik begrijp niets van wat ik zie.

Wij denken: “mogelijk kijk ik een beetje door een gekleurde bril”. Maar ECIW leert dat de vergissing 100% is. We zitten er volkomen naast met wat we menen te zien en, helaas, ook en vooral met onze gedachten erover:

Les 4: Deze gedachten betekenen niets.
Les 15: Mijn gedachten zijn beelden die ik heb gemaakt.

En dan die radicale, harde les 22: Wat ik zie is een vorm van wraak.

Ik zie alleen het vergankelijke.
Ik zie niets wat duurzaam is.
Wat ik zie is niet werkelijk.
Wat ik zie is een vorm van wraak.

Les 23 klinkt hoopvoller en biedt ons een ontsnappingsroute waarbij echter de bal bij onszelf wordt gelegd:

Les 23: Ik kan ontsnappen aan de wereld die ik zie door aanvalsgedachten op te geven.

In les 26 zie je de gevolgen van je aanvalsgedachten: je voelt je kwetsbaar: Mijn aanvalsgedachten zijn een aanval op mijn onkwetsbaarheid.

Dan twee lessen die ons razend maken, waar we geen bal van wensen te geloven. Lessen die een boodschap verkondigen die we onrechtvaardig vinden, beschuldigend, onethisch en bizar:

Les 31: Ik ben niet het slachtoffer van de wereld die ik zie.
Les 32: Ik heb de wereld die ik zie bedacht.

Wat??!!! Er is toch zoiets als noodlot? Er bestaan toch onschuldige slachtoffers? Denk aan kindjes en aan mensen die getroffen worden door ziektes en natuurrampen! Dit kan niet waar zijn. Ik teken heftig protest aan. Iemand MOET mij dit maar eens uitleggen! Het is volkomen abnormaal en wie dit gelooft is dogmatisch, wereldvreemd, onrealistisch en sektarisch!

De Cursus is erop gericht om ons te leiden naar het inzicht dat we GEEN kwetsbare, sterfelijke slachtoffers zijn van de wereld die we zien. Kijk, tenslotte, naar

Les 35: Mijn denkgeest is deel van Die van God. Ik ben heel heilig.

1. Het idee van vandaag beschrijft niet de manier waarop jij jezelf nu ziet. Het beschrijft echter wel wat visie jou zal tonen. Het is moeilijk voor ieder die denkt dat hij in deze wereld is, dit van zichzelf te geloven. Toch is de reden waarom hij denkt dat hij in deze wereld is, dat hij het niet gelooft.

2. Je gelooft dat je deel uitmaakt van waar je denkt dat je bent. Dat komt doordat je jezelf omgeeft met de omgeving die je wenst. En je wenst die om het beeld dat je van jezelf hebt gemaakt te beschermen. Het beeld is deel van deze omgeving. Wat je ziet terwijl je gelooft dat je daarin bent, wordt gezien door de ogen van het beeld. Dat is geen visie. Beelden kunnen niet zien.

3. Het idee voor vandaag biedt een heel ander zicht op jezelf. Door jouw Bron vast te stellen, stelt het jouw Identiteit vast, en het beschrijft jou zoals jij in waarheid werkelijk moet zijn.

Ik zie mezelf als lastiggevallen.
Ik zie mezelf als neerslachtig.
Ik zie mezelf als een mislukkeling.
Ik zie mezelf als bedreigd.
Ik zie mezelf als hulpeloos.
Ik zie mezelf als winnaar.
Ik zie mezelf als verliezer.
Ik zie mezelf als menslievend.
Ik zie mezelf als deugdzaam.

Maar mijn denkgeest is deel van Die van God. Ik ben heel heilig.

Wat doen we als we geconfronteerd worden met deze lessen? We kunnen het er hartgrondig mee oneens zijn en fel protesteren. Maar wie is het die hier niet aan wil? Wie strijd er zo fel en waartoe? We kunnen menen dat het “menselijk” is, warm en ethisch om niet mee te gaan in deze visie. We denken dat hier zoiets wordt gesteld als “eigen schuld, dikke bult”. Maar de hele Cursus is er juist op gericht om ons te verlossen van dit schuldgevoel. Heel subtiel leren we zelfs dat het verkapte arrogantie is van ons ego dat hij de macht wil hebben om zich afgescheiden (en daarmee zondig, schuldig en angstig)  te voelen. Het klinkt paradoxaal: we zijn gehecht aan ons geloof in kwetsbaarheid omdat we onbewust menen dat we ons hiermee daadwerkelijk los kunnen maken van God. Het is geloof in kwetsbaarheid en sterfelijkheid als rebellie tegen onze Schepper die ons liefdevol in Zijn armen houdt, wat we ons ook inbeelden.

Maar mijn denkgeest is deel van Die van God. Ik ben heel heilig.