Het is aardig om je weer eens af te vragen waarom je eigenlijk met de Cursus bezig bent. Iedereen zal het op zijn eigen manier uitdrukken maar waarschijnlijk komt ‘om gelukkig te zijn en vrede te ervaren’ voor de meeste van ons dicht in de buurt. Niks mis mee. Omgekeerd vormt dan iedere gelegenheid waarin we ons niet gelukkig voelen een mogelijkheid om te oefenen en te leren. Gisteren noemde ik als voorbeeldje het ongewild niet kunnen slapen. Maar de cursus nodigt ons uit om te generaliseren. Vul elk gevoel of sensatie maar in waar we van af willen. Pijn, verdriet, angst, schuldgevoel, boosheid, irritatie, stress, gekwetstheid enzovoort.
De ervaringen die we hierin opdoen laten zich ook generaliseren. Want herken je deze algemene uitspraak: ‘Dit overkomt me en hoe ik ook mijn best doe, ik kom er maar niet vanaf’? Herkenbaar? Een beetje ‘the story of our lives’, zou ik haast zeggen. De hardnekkigheid waarmee de ellende aan ons vast lijkt te kleven. We hebben het idee dat we vast zitten, dat we geen vorderingen maken hoe goed we onze Werkboeklessen ook doen.
Ten eerste is het dan een troost dat de Cursus zegt dat wij onze vorderingen niet zelf kunnen inschatten. Als we denken dat we erg gevorderd zijn omdat het ons toevallig voor de wind gaat bestaat de kans dat we weinig leren. Omgekeerd kunnen we tijdens onze worstelingen denken dat we geen vooruitgang boeken en toch veel leren. Een troostrijke gedachte.
En ten tweede motiveert de ogenschijnlijke hardnekkigheid van negatieve ervaringen mij om het Tekstboek heel serieus te nemen. We vinden het vaak lastig en zijn in onze doe-cultuur eerder geneigd om te oefenen met Werkboeklessen. Tijdens dat oefenen lopen we tegen die schijnbare hardnekkigheid aan van de negatieve gevoelens. Maar het is vooral het Tekstboek waaruit we kunnen leren waarom het zo lastig is om ‘succes te boeken’.
In het Tekstboek lezen we over ons slachtofferschap. Waar komt het vandaan? Waarom is het zo hardnekkig? Tijdens de Werkboeklessen merk je dat die nare gevoelens hardnekkig zijn. Tijdens het bestuderen van het Tekstboek leer je hoe dit komt. En dit is niet een feitje wat grappig is om te weten. Nee, het is een waarheid die behulpzaam is. Die je de ogen kan openen tijdens het doen van Werkboeklessen en tijdens het worstelen met negatieve ervaringen. Jezus heeft niet voor niks de honderden bladzijden van het Tekstboek gedicteerd. In mijn beleving is het een absolute noodzaak om ook werk te maken van het Tekstboek. Het bestuderen hiervan is onderdeel van de training.
Ik hoop dat deze overdenking voor jullie allemaal een enorme open deur is. De cliché van de maand. In dat geval: sorry. Dan was dit stukje vooral voor mezelf bedoeld 😉.
ECIW coach 