Bij de orthodoxe manier van geloven gaan we er van uit dat God onze wereld serieus neemt. Dat Hij de problemen die het ego ons voorhoudt onderkent en dat Hij het met ons eens is dat we ernstig slachtoffer zijn van de grote boze buitenwereld, inclusief ons zieke en sterfelijke lichaam. In ons klassieke gebed vragen we Zijn Goddelijke interventie dan ook op het niveau van de wereld. Heer, zorg er toch voor dat die oorlog ophoudt. Heer, genees me a.u.b. van kanker. Oud geloof.

De Cursus laat ons zien dat wij zelf deze wereld vol ziekte en geweld hebben geprojecteerd. We hebben dat gedaan om ons veilige afgescheiden te kunnen voelen, zelfs als we daar een onveilige wereld voor nodig denken te hebben. We lezen dat God niet meegaat in deze illusie. Hij laat zich niet voor ons karretje spannen door op ons verzoek een beetje te gaan sleutelen in onze droom. Het is Zijn Wil dat we wakker worden. Dat we leren dat we dromen. En raad eens? Daar hebben we geloof voor nodig. Nieuw geloof. En dat is geen geloof in nieuwe dogma’s. Het heeft meer de kwaliteit van vertrouwen. Vertrouwen dat Liefde de grond is van ons diepste wezen. En dat we een beroep mogen doen op deze Liefde. We kunnen niet op eigen kracht uit de droom stappen omdat de ‘ik’ die wil gaan stappen onderdeel is van die droom. Het is de eerste, onjuiste, aanname dat er een ikje is dat op stap kan gaan. We lijken daarom machteloos en totaal gevangen in de droom. Maar dan is daar nieuw geloof. Echt geloof. Het geloof dat ons leert dat we mogen vertrouwen op God, op de Liefde die we zijn, om ons wakker te maken. Om de sluier van de illusie op te heffen.
En dat betekent niet dat de oorlog ophoudt of dat ons zieke lichaam perse geneest. Nee, het laat ons zien dat we er om mogen glimlachen. Dat we leren dat we geen lichaam in een boze wereld zijn maar Zonen van God. Zijn vrede is niet van de wereld die we zien. Maar Zijn koninkrijk is in ons en Hij wast de tranen van onze ogen. Als we Hem vertrouwen.

WB301: Gods wereld is gelukkig. Zij die ernaar kijken, kunnen er enkel hun vreugde aan toevoegen en haar zegenen als reden tot nog meer vreugde in hen. We waren in tranen, omdat we niet begrepen. Maar we hebben geleerd dat de wereld die we zagen onwaar was, en we zullen vandaag Gods wereld zien.