Makkelijk praten!

Het gebeurt steevast op FB. In een topic over illusies of vergeving klimt een lieve broeder of zuster in de pen en noemt een ‘heftig voorbeeld’. Zwaar geweld, moord, verkrachting, Hitler. Vervolgens volgt de verontwaardiging. ‘Als het jou gebeurt piep je wel anders, zeg je dat ook tegen je dochter als ze verkracht is, jij hebt makkelijk kletsen met je zoutjes op de bank etc’

Wat kunnen we leren van deze reacties? Het is handig om hier twee (denkbeeldige) niveaus te onderscheiden. Ten eerste het niveau van de wereld die we menen te zien. De cursus geeft geen gedragsregels voor binnen de illusie maar de beste tip, komt meen ik van Ken Wapnick, is ‘doe maar gewoon’. Wat houdt dit in? Dat je eet als je honger hebt, dat je ademt, dat je geweld probeert te voorkomen, dat je de gewonden verzorgt, dat je troost, omarmt, zorgt voor elkaar, begrip toont. Normaal, liefdevol en begripvol menselijk gedrag. Op dit niveau zeg je niet tegen iemand die honger lijdt, bedreigt wordt met een geweer of net verkracht is: ‘stel je niet aan, het is maar een illusie’. Dat is dan inderdaad makkelijk praten en we moeten onze broeders en zusters die hier zo fel op reageren dankbaar zijn als wij de cursus op deze manier misbruiken. Zo is de cursus niet bedoeld. Het is niet de bedoeling dat we vanuit onze luie stoel alle ellende wegredeneren. Dat voelt harteloos en stoot mensen af.

Maar dit gezegd hebbende is daar het tweede ‘niveau’. Het niveau van de waarheid, de eenheid en de liefde. En op dit niveau is er geen rangorde in illusies. Op dit niveau geldt dat een ingegroeide teennagel je hetzelfde signaal geeft als levensbedreigende kanker. Het signaal dat je gelooft in de echtheid van je projecties. Zo’n uitspraak is een gruwel voor hen die persé willen blijven schakelen binnen niveau 1. Het is ook niet liefdevol om aan iemand die de cursus nog niet (zo lang, zo goed) kent zoiets voor de voeten te gooien. Dan voelt iemand zich absoluut niet serieus genomen. Binnen niveau 2 is dit ‘niet serieus nemen’ de heerlijke sleutel tot vrede en liefde. Binnen dit niveau wordt het een feest om te merken dat er geen rangorde in illusies bestaat en hiermee verbonden geen rangorde in wonderen.

Het medium FB is wat dit betreft een lastige. Binnen de ECIW groepen ontluikt het feestelijke besef van het bestaan van niveau 2; de liefde, de eenheid. Voor hen die te bang zijn om zich over te geven aan deze liefde en eenheid is dit een gruwel. En vergis je niet, dit geldt niet alleen voor broeders en zusters die zo heftig reageren; deze reactie zit in ons allemaal. Wij ALLEMAAL nemen tijdens onze leerweg nog zoveel illusies serieus met dezelfde reden: angst om de liefde te vertrouwen.
In de FB groep worden we allemaal geconfronteerd met illusies die we nog serieus nemen. Als wordt opgeroepen deze minder serieus te nemen en te vergeven hebben we allemaal een ‘ja maar..!’ reactie. De vraag is of we hierin willen blijven hangen? Willen we gelijk krijgen dat onze illusie heel echt is en serieus genomen moet worden of durven we uiteindelijk te vergeven?

Een praktische aspect (niveau 1) betreft de tijd. Tijdens onze leerweg is ons denkbeeldige tijd gegund om de angst af te bouwen middels ‘kleine’ vergevingsstapjes. Dat betekent dat we liefdevol mogen reageren als, bijvoorbeeld naar aanleiding van dit stukje, een boze of verontwaardigde reactie volgt. Uitleggen wat er gebeurt help dan vaak niet. Er is te veel angst maar dit wordt niet gezien. Gelukkig hoeven we denkbeeldige anderen niet te overtuigen van ons gelijk. We hebben slechts één functie: door liefdevol vergeven laten zien dat God nooit gekruisigd is.