Jezus heeft ons ECIW gegeven omdat we meenden afgescheiden, zondige en sterfelijke mensjes te zijn. Hij vertelt ons dat dit niet klopt. We zijn in eenheid verbonden met de Vader en met onze broeders. Snappen we dat echt? Nee, niet echt. Het is goed om ons verstand met regelmaat te laten duizelen door stil te staan bij het mysterie van de schepping. Niet om onszelf te frustreren maar om de macht van het ego te doorbreken. Ik wil dit graag laten zien aan de hand van een paar algemeen aanvaarde en verstandelijk (!) juist klinkende ECIW-denkbeelden.

1. God en ik zijn één.
2. De HG is niet meer dan mijn Stem.
3. Er zijn geen anderen buiten mij.

Klopt als een bus; toch? Metafysisch gesproken misschien wel want er bestaan inderdaad geen echte grenzen tussen de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Jezus weet als geen ander dat deze uitspraken bij ons in eerste instantie binnenkomen in ons verstand. Hij kent ons door en door en weet dat wij van het mysterie van de heilige drie-eenheid een nieuwe theologie willen maken. Als ultieme leraar kent hij namelijk onze valkuil: we willen alles met ons beperkte verstand begrijpen. Zijn grote verdienste is dat hij weet dat we de waarheid van deze uitspraken pas echt kunnen kennen en doorleven als ons geloof in afscheiding is genezen en de waarheid landt in ons hart. Jezus heeft in de Bijbel, in ECIW en in Een Cursus van Liefde (en in andere boeken) de Goddelijke “weg” aangegeven. Die weg laat zich verrassend kort samenvatten: Liefde. Dit klinkt mogelijk als een open deur, een sleets begrip maar dat komt omdat ons verstand er even een blik op werpt en voor dit verstand is alles oud, bekend en doods. Hoe helpt Jezus ons om de dictatuur van ons verstand te doorbreken? Hij geeft ons ECIW met oefeningen, namelijk de werkboeklessen. Deze werkboeklessen zijn om de hegemonie van ons verstand te doorbreken en onze openheid voor het mysterie van de Schepping te vergroten. Het zijn 365 variaties op het thema “verbaas je over het mysterie van de heilige drie-eenheid en de schepping”.

Jezus maakt de weg van Liefde heel praktisch voor ons. Als ons verstand duizelt door de werkboeklessen kan de helende macht van liefde de denkbeeldige kloof tussen onze Vader en onze Broeders overbruggen. Ons hart krijgt weer de ruimte. Verbinding en relatie zijn, net als liefde, zowel middel als doel. Dit geeft ons een bruikbaar handvat in onze dagelijkse omgang met ECIW en kan ons behoeden voor de valkuil van een te mentale omgang met de Cursus. En nu wil ik dit graag heel praktisch maken waarbij ik zelf ook mogelijk iets doorschiet maar ik voel me toch geroepen om het zo te formuleren.

TIP: Stel jezelf NIET als eerste de vraag “klopt dit wel volgens mijn begrip van ECIW” maar WEL de vraag “leidt dit tot verbinding, relatie en stromende liefde?”

Voorbeeld: In een ECIW-groep geeft een zuster aan dat ze begaan is met een dierbare in nood en zich voorstelt dat ze de Heilige Geest vraagt die ander te helpen. Direct wordt zij gecorrigeerd door meer ervaren studenten. “Je projecteert slechts lijden in je eigen denkgeest dus jouw perceptie dient genezen te worden, er zijn geen anderen, je kunt alleen aan jezelf werken, door te willen helpen maak je de illusie slechts echt voor jezelf”. Klopt dit metafysisch gezien dan niet? Jawel, maar de verstandelijke waarheden kunnen een ontluikend, lief en schoon bloemetje vermorzelen. Ik zie haar terugdeinzen en gaan nadenken over haar “fout”. De blik gaat naar binnen en ze zwijgt.  Ik moet denken aan Jezus in de Bijbel. We zien daar geen passieve, naar binnen gekeerde man die op zijn handen zit om vooral de illusie maar niet echt te maken. We zien een broeder die bidt voor zijn naasten, hen troost en helpt als een mens onder de mensen, onze broeder. Als ik opper dat dat de liefde door ons lichaam mag stromen naar anderen schrikt een andere studente: “maar we zijn wél denkgeest en geen lichaam!” Zo groot is de angst om “illusie echt te maken”. Maar het “ik ben een denkgeest” kan net zo’n duaal paradigma worden als “ik ben een lichaam” namelijk als dit leidt tot een gevoel van afscheiding in plaats van tot verbinding. Als ECIW-studenten zijn we gepreoccupeerd geraakt met het verstandelijk corrigeren van onze denkgeest (het wonder voor onszelf) maar we vergeten dat dit hand en hand dient te gaan met het aanbieden van wonderen aan onze broeders, het openen van ons hart en het laten stromen van liefde. Jezus was liefde in woord én daad; manifesterende liefde.

“You will see miracles through your hands through me”
(“Je zult wonderen zien gebeuren via jouw handen door mij”: ECIW-complete editie)